اجزای ارتودنسی ثابت
در درمان به روش ارتودنسی ثابت برای رفع ناهنجاری های موجود از سیم های ارتودنسی و براکت یا نگین ارتودنسی استفاده می شود که توسط متخصص ارتودنسی بر روی دندان ها جایگذاری و تنظیم می شوند. روش ارتودنسی ثابت یکی از متداول ترین روش های درمانی ارتودنسی می باشد که با استفاده از ابزار های ارتودنسی صورت می پذیرد.
اجزای ارتودنسی ثابت شامل موارد مختلفی می باشد که در زیر به آنها اشاره شده است:
- نگین ارتودنسی یا براکت ارتودنسی
- سیم ارتودنسی
- اورینگ (o-ring)
- الاستیک یا کش ارتودنسی
- فنر مارپیچی
- جداکننده یا separator
آشنایی با نگین ارتودنسی
نگین ارتودنسی یا همان براکت ارتودنسی است که از قطعات مربعی شکل از جنس فلز یا سرامیک می باشند که با استفاده از چسب مخصوص ارتودنسی بر روی دندان می چسبانند.
استحکام چسب های ارتودنسی به گونه ای تنظیم شده است که در عین محکم بودن برای تغذیه عادی در انتهای درمان و زمان جداسازی نگین ها آسیبی به دندان وارد نشود و به همین دلیل باید در حین درمان از جویدن غذاهای سفت همچون ته دیگ،میوه های سفت و .. اجتناب کرد.
پس از اتمام درمان،متخصص ارتودنسی نگین ها را از روی سطح دندان نیز جدا کرده و چسب باقیمانده را از روی سطح دندان برداشته و دندان پالیش می شود.
کاربرد نگین ارتودنسی
از وظایف اصلی نگین ارتودنسی می توان به اتصال موارد مختلف به دندان اشاره کرد.
به بیان دیگر نگین ارتودنسی در ارتودنسی ثابت همانند دستگیره عمل می کند که به دندانها می چسبد و آنها را به جایگاه مناسب هدایت می کند.
برای هر دندان، نگین ارتودنسی خاصی طراحی می شود که به نوع دندان وابسته است. بر روی بعضی از نگین های ارتودنسی قلاب وجود دارد و بعضی از نگینهای ارتودنسی نیز هر شیاری دارند که سیم ارتودنسی از داخل آن عبور می کند.
در ادامه به بررسی و توضیح انواع نگین ارتودنسی می پردازیم:
دسته بندی انواع براکت ارتودنسی
براکت های ارتودنسی به طور کلی در سه دسته اصلی جای می گیرند:
نگین های معمول:
این نگین ها اولین نوع در درمان های ارتودنسی بودند و جنس آنها فولاد ضد زنگ است و در برخی از موارد از تیتانیوم نیز استفاده شده است. نگین های ارتودنسی قدیم روی دندان ها چسبانده می شوند و بندهای این دستگاه ها بر روی دندان های آسیا قرار می گیرند.
نگین های سلف لیگت:
نگین های سلف لیگیت یا خود بازشونده گیره ای دارند که باز و بسته می شوند. این نوع نگین ها طول درمان ارتودنسی را کاهش می دهند و به علت فشار نیرو های کمتر به دندان ها، درد کمتری به دندان ها وارد می شود و نیازمند تنظیمات کمتری هستند.
نگین های لینگوال یا زبانی:
نگینهای لینگوال یا زبانی در پشت دندانها متصل میشوند و قابل مشاهده نیستند، این نگینهای ارتودنسی به دلیل محدودیت های لابراتواری هنوز در ایران به صورت کامل وجود ندارد.
انواع نگین ارتودنسی یا براکت ارتودنسی:
1-براکت فلزی:
یکی از بهترین و رایج ترین سیستم براکت، براکت فلزی است که از مربع های کوچک به همراه سیم فلزی تشکیل شده است. درواقع یکی از کارآمدترین براکت ها می باشد که قابلیت رفع مشکلات پیچیده ارتودنسی را دارد.این نوع نگین ارتودنسی در مقایسه با دیگر انواع آن دارای هزینه مناسب تری می باشد.
2-براکت سرامیکی:
برخی مراجعه کنندگان برای درمان ارتودنسی در نظر دارند تا لبخند آنها به زیبایی هرچه تمام باقی بماند و وجود براکت ها تاثیری درظاهر آنها نداشته باشد. برای اینگونه افراد از براکت های سرامیکی که به ارتودنسی نامرئی معروفند استفاده می شود.
براکت های سرامیکی همانگونه که از نام آن پیداست از سرامیک های سفید رنگ تشکیل شده اند که به نسبت براکت فلزی دارای هزینه بیشتری می باشد.
3-مینی براکت:
مینی براکت ها شبیه براکت معمولی می باشند و تنها وجه تمایز آن ها با براکت معمولی در این است که مینی براکت ها از نگین کوچکتری نسبت به براکت های معمولی ساخته می شوند.
4-براکت پشت دندانی:
نگین های پشت دندانی همانند براکت های معمولی می باشند و تنها تفاوت آن ها با براکت های معمولی در محل قرارگیری آنها می باشد. بدین صورت که در سطح پشتی دندان ها قرار می گیرند و در معرض دید نمی باشند. این امکان وجود دارد که در روزهای ایتدایی برای صحبت کردن با مشکل رو به رو شوید و تلفظ برخی کلمات برایتان دشوار باشد.
5-براکت دیمون:
براکت دیمون مشابه براکت معولی است و تنها تفاوت آن در این است که با یک سیم و یا حلقه ی کشی در دور براکت قرار گرفته است و با نیروی بیشتری دندان ها را حرکت می دهد. در نتیجه نتیجه ی ارتودنسی دیمون سریعتر می باشد.
