کشیدن دندان در ارتودنسی عموما با دو رویکرد صورت می گیرد: ۱- تأمین فضای ردیف کردن دندانهای نامرتب ۲- جبران ناهنجاری های فکی. با این توصیف می توان توضیح داد که چگونه ممکن است در برخی از این موارد و تحت تدابیر معینی ارتودنسی را بدون کشیدن انجام داد.


کیس هایی که از یکسو دندانها بی نظمی (کروادینگ) شدید دارند و از سوی دیگر فرم لب ها امکان برجسته شدن بیشتر دارند ممکن است ارتودنتیست گزینه ارتودنسی بدون کشیدن دندان را برگزیند. در این موارد البته دندانها قدری حالت شیب دار به خود می گیرند که گاهی مطلوب بیمار نیست ولی لب ها فرم بهتری پیدا می کنند. البته ابزار درمانی هم در این رابطه بی نقش نیست. برخی دستگاههای ارتودنسی نظیر سیستم دیمون سبب تسهیل درمان بدون کشیدن می گردند.

ارتودنسی بدون کشیدن دندان

کیس هایی که دچار ناهنجاری فکی هستند بسته به شدت مشکل اسکلتی زمینه ای و خواسته های بیمار از نتیجه درمان بعد از دوره بلوغ جنسی به دو شیوه قابل درمان هستند: ارتودنسی کاموفلاژ (جبرانی)، ارتودنسی همراه جراحی فک. چنانچه درمانگر قصد ارتودنسی تنها را داشته باشد ممکن است بتواند بجای کشیدن دندان به کمک ابزارهایی نظیر هدگیر، کش های بین فکی، مینی اسکرو و … درمان را بدون کشیدن دندان انجام دهد.